جستجو در تالارهای گفتگو

برزیل یا به طور رسمی جمهوری فدارتیو برزیل، بزرگترین کشور در آمریکای جنوبی و آمریکای لاتین است. با 8.5 میلیون کیلومتر مربع (3.2 میلیون مایل مربع) و با بیش از 208 میلیون نفر جمعیت، برزیل، پنجمین کشور بزرگ جهان در منطقه است و ششمین کشور پرجمعیت در جهان می باشد. پایتخت آن برازیلیا است، و شهر پرجمعیت آن سائوپائولو است. این کشور از 26 ایالت، یک منطقه فدرالی و 5،570 شهرداری تشکیل شده است. برزیل تنها کشور بزرگ در جهان و در قاره آمریکا است که زبان رسمی آن پرتغالی می باشد؛ این کشور یکی از متنوع ترین فرهنگ ها و قومیت های مختلف را در خود جای داده است، علت این مسئله هم به دلیل بیش از یک قرن مهاجرت دسته جمعی از سراسر جهان می باشد. برزیل دارای حدود 7،491 کیلومتر (4655 مایل) ساحل با اقیانوس اطلس در شرق است. این کشور با سایر کشورهای آمریکای جنوبی، به جز اکوادور و شیلی، خط مرزی مشترک دارد و 47.3% از سطح زمین قاره آمریکا را پوشش می دهد. حوضه رودخانه آمازون آن شامل یک جنگل گرمسیری وسیع، حیات وحش متنوع، انواع سیستم های زیست محیطی و منابع طبیعی گسترده ای است که دارای زیستگاه های متعدد حفاظت شده است. محیط زیست منحصر به فرد این کشور باعث می شود که، برزیل را یکی از 17 کشور با تنوع زیستی فروان می کند و که به شکل ویژه ای مورد توجه عموم جهان است و بر سر جنگل زدایی و حفاظت از محیط زیست آن بسیار بحث است. این کشور به دلیل داشتن فرهنگ و تاریخ غنی، در سایت میراث جهانی یونسکو، رده 13 را به خود، در جهان اختصاص داده است. برزیل تا قبل از سال 1500، توسط خیلی از قبیله های بومی برزیل خانه نامیده می شد، تا زمانی که پدرو آلوارز کابرال برزیل را کشف کرد، و بیشتر منطقه را تحت سلطه پادشاهی پرتغال برد. برزیل تا سال 1808، زمانی که پایتخت امپراتوری از لیسبون به ریو دو ژانیرو منتقل شد، مستعمره پرتغالی بود. در سال 1815، این مستعمره پس از تشکیل پادشاهی پرتغال، برزیل و الگاروه به رتبه قلمرو پادشاهی ارتقا یافت. استقلال در سال 1822 با ایجاد امپراطوری برزیل، یک دولت واحد تحت سلطنت مشروطه و یک سیستم پارلمانی به دست آمد. تصویب اولین قانون اساسی در سال 1824 منجر به تشکیل مجلس نمایندگان دوگانه شد که اکنون کنگره ملی نامیده می شود. این کشور پس از یک کودتای نظامی در سال 1889 به یک جمهوری تبدیل شد. یک جنبش نظامی مستبد در سال 1964 به قدرت رسید و تا سال 1985 حکومت می کرد و پس از آن حکومت های غیرنظامی دوباره اختیار کشور را در دست گرفتند. قانون اساسی کنونی برزیل، که در سال 1988 تنظیم شد، دولت را با عنوان یک جمهوری دموکراتیک فدرال تعریف می کند. برزیل هشتمین کشور تولید ناخالص داخلی در جهان با هر دو شاخص اسمی و PPP (از سال 2017) است. این کشور یکی از بزرگترین نانوایی های جهان است که بزرگترین تولید کننده قهوه در 150 سال گذشته است. بانک جهانی، برزیل را به عنوان یک اقتصاد متوسط رو به بالا دسته بندی کرده است و آن را به عنوان یک کشور تازه صنعتی شده، با بزرگترین سهم ثروت جهانی در آمریکای لاتین می شناسد. برزیل به عنوان یک قدرت منطقه ای و بزرگ، که توسط جامعه بین الملل به رسمیت شناخته شده است و دارای نفوذ بین المللی است و متعاقبا آن را به عنوان یک قدرت در حال ظهور و یک ابرقدرت بالقوه توسط چندین تحلیلگر معرفی شده است. برزیل یکی از اعضای بنیانگذار سازمان ملل متحد، G20، BRICS، اتحادیه ملل آمریکای جنوبی، Mercosul، سازمان کشورهای آمریکایی، سازمان کشورهای عضو Ibero-American و انجمن کشورهای پرتغالی زبان است. جغرافیای برزیل برزیل منطقه وسیعی را در امتداد ساحل شرقی، آمریكای جنوبی اشغال می كند و شامل بسیاری از مرزهای داخلی قاره است كه در جنوب با اروگوئه هم مرز است؛ آرژانتین و پاراگوئه در جنوب غربی؛ بولیوی و پرو در غرب؛ کلمبیا در شمال غربی؛ و ونزوئلا، گویان، سورینام و گویان فرانسه (منطقه فرانسوی گویان) در شمال. این کشور مرز با هر کشور آمریکای جنوبی به جز اکوادور و شیلی دارد. برزیل شامل تعدادی از مجمع الجزایر اقیانوسی مانند Fernando de Noronha، Rocas Atoll، Saint Peter و Paul Rocks و Trindade و Martim Vaz است. مساحت، راحتی، آب و هوا و منابع طبیعی برزیل را از لحاظ جغرافیایی متنوع کرده است. برزیل پنجمین کشور بزرگ جهان است و سومین کشور بزرگ آمریکا با مساحت 8،515،767.049 کیلومتر مربع که از این مساحت در حدود 55،455 کیلومتر مربع آن را آب تشکیل داده است. برزیل، این چهار منطقه زمانی را شامل می شود؛ UTC-5 شامل ایالت Acre و غربی ترین بخش آمازون، UTC-4 در ایالت های غربی، UTC-3 در ایالت های شرقی (زمان ملی) و UTC-2 در جزایر اقیانوس اطلس است. برزیل تنها کشور در جهان است که خط استوا و مدار راس الجدی از میان آن می گذرد. توپوگرافی برزیل نیز متنوع است و شامل تپه ها، کوه ها، دشت ها، مناطق کوهستانی و ساحلی است. بیشترین ارتفاع زمیت از سطح دریا بین 200 تا 800 متر می باشد. مناطق مرتفع اصلی نیمه جنوبی کشور را اشغال می کند. قسمت های شمال غربی فلات شامل زمین های وسیع و پر پیچ و خمی است که توسط تپه های گرد و ارتفاع کم تقسیم شده است. بخش جنوب شرقی ناهمواری های بیشتری، به خاطر داشتن سلسله کوه های بیشتر و در برخی از محدوده ها ارتفاع آنها با 1.200 متر می رسد. این محدوده شامل کوه های Mantiqueira و Espinhaço و Serra do Mar می باشد. در شمال، ارتفاعات Guiana همانند یک زه کش طبیعی، باعث می شوند که رودخانه هایی که به سمت جنوب و حوضه رود آمزون سرازیر هستند را از، رودخانه هایی که در رودخانه Orinoco در ونزوئلا در شمال، خالی می شود را، جدا کنند. بالاترین نقطه در برزیل Pico da Neblina با ارتفاع 2.994 متر و پایین ترین نقطه در برزیل اقیانوس اطلس است. برزیل یک سیستم متراکم و پیچیده ای از رودخانه ها دارد، یکی از گسترده ترین ها در جهان، با هشت حوضه مهم زه کشی (سیستم هدایت رودخانه ها) است که همه آنها در نهایت به اقیانوس اطلس سرازیر می شوند. رودخانه های عمده عبارتند از: آمازون (دومین رودخانه طویل در جهان و بزرگترین از نظر حجم آب)، Paraná و که شاخه اصلی آن Iguaçu (که شامل آبشارهای ایگواسو می باشد)، و رودخانه های Negro، São Francisco، Xingu، Madeira و Tapajós می باشد. آب و هوا آب و هوای برزیل طیف گسترده ای از شرایط آب و هوایی را در یک منطقه بزرگ و توپوگرافی متنوع دارد، اما اکثر کشور گرمسیری است. با توجه به سیستم Köppen (سامانه طبقه*بندی اقلیمی کوپن)، برزیل دارای شش نوع زیرمجموعه آب و هوایی است: بیابان، استوایی، گرمسیری، نیمه خشک، اقیانوسی و نیمه گرمسیری است. شرایط آب و هوایی مختلف محیط هایی را از جنگل های استوایی در شمال و نیمه خشک بیابانی در شمال شرقی، جنگل های مخروطی معتدل در جنوب و ساواناهای گرمسیری در مرکز برزیل ایجاد می کنند. آب و هوای استوایی مشخصه بسیاری از شمال برزیل است. فصل خشک واقعی وجود ندارد، اما در دوره سالی که باران بیشتری دارد، تغییراتی وجود دارد. دمای متوسط 25 درجه سانتیگراد، با تغییرات دما بین روز و شب نسبت به فصل های مختلف. بارندگی در مرکز برزیل، بیشتر فصلی است که ویژگی آب و هوای ساوانا است. این منطقه به اندازه حوضه آمازون گسترده است اما دارای آب و هوای بسیار متفاوت است زیرا در جنوبی ترین نقطه و در ارتفاعات بالا، قرار دارد. در شمال شرقی کشور، بارندگی های فصلی حتی بسیار شدیدتر است. منطقه اقليمی نیمه خشک به طور کلی کمتر از 800 میلی متر باران دریافت می کنند که بیشتر آنها عموما طی یک دوره 3 تا 5 ماه در سال می گذرد و گاهی اوقات کمتر از این است که دوره های خشکسالی طولانی را ایجاد می کنند. Brazil's 1877–78 Grande Seca (خشکسالی بزرگ) ، بدترین تاریخ برزیل بود، و باعث حدود مرگ نیم میلیون نفر شد. خشکسالی مشابه ویرانگر نیز در سال 1915 اتفاق افتاد. جنوب Bahia، در نزدیکی سواحل، و به سمت جنوب، بیشتر ایالت سائوپائولو، توزیع بارش باران همراه با بارش باران در سراسر سال، در حال تغییر است. جنوب از شرایط نیمه گرمسیری برخوردار است، با زمستان های سرد و دمای متوسط سالانه نه بیش از 18 درجه سانتیگراد؛ یخبندان و بارش برف در بالاترین مناطق معمول هستند. گردشگری گردشگری در برزیل (تور برزیل) یک بخش رو به رشد است و کلید اقتصاد چندین منطقه از کشور برزیل است. این کشور در سال 2015 در حدود 6.36 میلیون بازدید کننده داشت، از نظر گردشگری بین المللی به عنوان مقصد اصلی در آمریکای جنوبی و دومین کشور در آمریکای لاتین پس از مکزیک، رتبه بندی شده است. درآمد گردشگری بین المللی در سال 2010 به 6 بیلیون دلار رسیده بود ، که نشان از بهبود بحران اقتصادی سال 2008-2009 است. و در سال 2011، گردشگری بین المللی از برزیل آمار بی سابقه ای از خود بر جای گذاشت: 5.4 میلیون گردشگر و درآمد 6.8 بیلیون دلار. مناطق طبیعی از بخش های مهم گردشگری برزیل است، که ترکیبی از اکوتوریسم (طبیعت گردی) با اوقات فراغت و تفریح می باشد، که عمدتا آفتاب و ساحل، سفرهای ماجراجویی و همچنین گردشگری فرهنگی است. از جمله محبوب ترین مناطق جنگل های بارانی آمازون، سواحل و تپه ها در منطقه شمال شرقی، Pantanal در مرکز و غرب منطقه، سواحل در ریودوژانیرو و سانتا کاتارینا، گردشگری فرهنگی درMinas Gerais و سفرهای بیزنسی به شهر سائوپائولو است. براساس شاخص تورم و گردشگری 2015 (TTCI) که اندازه گیری عوامل موثر در توسعه کسب و کار در صنعت گردشگری در کشورهای منحصر بفرد است، برزیل در رتبه 28 در سطح جهانی و در رتبه سوم در قاره آمریکا قرار دارد – بعد از کانادا و ایالات متحده. برتری رقابتی اصلی برزیل، منابع طبیعی آن است که بر اساس این معیار در رتبه یکم در دنیا قرار دارد و به خاطر منابع فرهنگی خود در رده 23 در دنیا قرار دارد. گزارش TTCI ضعف های اصلی برزیل را عنوان کرده است: زیرساخت های حمل و نقل زمینی هنوز توسعه نیافته است (رتبه 116)، با کیفیت جاده ها در رتبه 105؛ فقدان رقابت در قیمت (رتبه 114) رنج می برد که به دلیل هزینه های بالای بلیط و هزینه های فرودگاه و همچنین قیمت های بالا و مالیات بالا نیز موثر است. ایمنی و امنیت به طور قابل توجهی بهبود یافته است: در سال 2008 رتبه 128 ام، در مقایسه با سال 2011 که در رتبه 75 ام قرار داشت. براساس گزارش سازمان جهاني گردشگری (WTO)، سفرهای بین المللی به برزیل در سال 2000 به خصوص در سال های 2004 و 2005 تسریع شده است. با این حال، در سال 2006، این روند دچار کاهش شده بود و ورود گردشگری بین المللی در سال های 2007-2008 تقریبا هیچ رشدی نداشته است. به رغم این روند، درآمد گردشگری بین المللی همچنان در حال افزایش می باشد؛ از 4 بیلیون دلار در سال 2005 به 5بیلیون در سال 2007، با وجود اینکه 330.000 نفر کمتر به این کشور وارد شده اند. این روند مطلوب، نتیجه کاهش شدید دلار آمریکا نسبت به رئال برزیل است، که در سال 2004 آغاز شد، اما باعث شده است که برزیل یکی از گرانترین مقاصد توریستی دنیا به شمار بیاید. طول پروازی از ایران به برزیل با بلیط هواپیما بدون در نظر گرفتن ترانزیت بین پروازها (که معمولا بین 4 تا 6 ساعت است) در حدود 15 تا 16 ساعت می باشد. فرهنگ هسته اصلی فرهنگ برزیل از فرهنگ پرتغالی حاصل می شود، آن هم به دلیل روابط استعماری قوی خود با امپراتوری پرتغالی. در میان دیگر تأثیرات، پرتغالی ها زبان پرتغالی، کاتولیک رومی و سبک های معماری استعماری را معرفی کردند. با این حال، فرهنگ و سنت برزیل نیز به شدت تحت تاثیر فرهنگ ها و سنت های آفریقایی، بومی و غیر پرتغالی قرار گرفت. برخی از جنبه های فرهنگ برزیل تحت تأثیر ایتالیایی ها، آلمانی ها و سایر اروپایی ها و همچنین مهاجران ژاپنی، یهودی و عرب قرار گرفتند که در قرن نوزدهم و بیست و یکم؛ که تعداد آنها بسیار زیاد بود؛ به جنوب و جنوب شرقی برزیل وارد شدند. آمریکایی های بومی زبان و غذاهای برزیل را تحت تاثیر قرار دادند؛ و آفریقایی ها بر زبان، غذا، موسیقی، رقص و مذهب تأثیر گذاشتند. هنر برزیلی از قرن شانزدهم به سبک های مختلفی از Baroque (سبک غالب در برزیل تا اوایل قرن نوزدهم) تا رمانتیسم، مدرنیسم، اکسپرسیونیسم یا هیجان نمایی، حجم*گرایی یا کوبیسم، فراواقع*گرایی یا سوررئالیسم و انتزاع گرایی دائما در حال تغییر بوده است. سینمای برزیلی در اواخر قرن نوزدهم میلادی که رسانه ها شروع به کار کردند، فعالیت خودشان را آغاز کردند و در دهه 1960 بود که سینمای برزیل به یک سطح جدید تحسن برانگیز بین المللی دست یافت. موسیقی برزیل از ترکیب عناصر موزیک اروپایی و آفریقایی می باشد. موسیقی عامیانه برزیل که سامبا نام دارد در اواخر قرن 18 میلادی، رشد خود را آغاز کرد و نشانه هایی از تشکیل یک نوع موسیقی کاملا مشخص و مختص به برزیل را از خود بروز می داد. این موسیقی در لیست میراث فرهنگی یونسکو ثبت شده است. Maracatu و Afoxê موسیقی سنتی آفریقایی – برزیلی هستند، که در کارناوال های برزیلی از محبوبیت خاصی برخوردار هستند. ورزش Capoeira – کاپوئرا معمولا با موسیقی خاص خود به نام موسیقی Capoeira شناخته می شود که یک هنر رزمی برزیلی است که عناصری از رقص، آکروبات و موسیقی را ترکیب کرده و گاهی به عنوان یک بازی شناخته می*شود. Forró نوعی از موسیقی محلی است که در طول Festa Junina در شمال شرقی برزیل بسیار محبوب است. Choro یا شورو، یکی از سبک*های محبوب موسیقی برزیلی است. واژه شورو به معنی «ناله» است و این سبک را سنتاً شورینیو (chorinho) «ناله کوچک» نیز می*نامند. ریشه های آن در قرن نوزدهم و در ریو دو ژانیرو است. به رغم نامی که دارد، این سبک اغلب دارای یک ریتم سریع و شاد است. Bossa nova همچنین یک سبک شناخته شده موسیقی برزیلی است که در دهه های 1950 و 1960 مورد استفاده قرار گرفت. عبارت Bossa nova به معنی «روند جدید» است. این سبک تلفیقی از سامبا و موسیقی جاز بود که از دهه 1960، طرفداران بسیاری را به خود جذب نمود. آشپزی غذاهای برزیلی بر حسب منطقه، واقعا متفاوت است، که منعکس کننده ترکیب متفاوت جمعیت بومیان و مهاجران است. که البته باعث ایجاد غذای ملی برزیل شده اند که واقعا مشخص و متمایز می باشد. به طور مثال، غذای Feijoada هستند که، به عنوان غذای ملی در نظر گرفته می شود و غذاهای منطقه ای مانند Beiju، Feijão Tropeiro، Vatapá، Moqueca، Polenta (از غذاهای ایتالیایی) و Acarajé (از غذاهای آفریقایی) می توان نام برد. نوشیدنی های ملی قهوه و Cachaça (نوعی نوشیدنی بومی برزیل) است. Cachaça از نیشکر تقطیر می شود و ماده اصلی در کوکتل ملی برزیل یعنی، Caipirinha است. غذا در برزیل به طور معمول شامل برنج، لوبیا با گشوت گاو، سالاد، سیب زمینی سرخ کرده و نیمرو می باشد. بعضی اوقات هم با آرد کاساو هم استفاده می شود (farofa). اغلب موقع ناهار و یا در رستوران های محلی این مواد غذایی به صورت سرخ شده، مصرف می شود: سیب زمینی، کاساو، موز، گوشت گاو و پنیر. خوراک های نیمروزی هم Pastel که نوعی شیرینی سرخ شده است، خیلی محبوب است؛ Coxinha که مدلی از کراکت مرغ است؛ Pão De Queijo – نان و پنیر به همراه آرد کاساو؛ Pamonha که از آرد ذرت و خمیر شیر تهیه می شود؛ Esfirra که نوعی از شیرینی لبنانی می باشد؛ Kibbeh (از غذاهای عربی)؛ Empanada (نوعی شیرینی) و Empada که نوعی، کیک کوچک نمکی است که با میگو و یا پنیر نخل (ماده ترد، سفیدرنگ، خوردنی و شیرین بخش میانی سر یا تاج درخت خرما گفته می*شود) پر می شود. برزیل دارای انواع مختلفی از دسر مانند Brigadeiros (توپ های نازک شکلاتی)، Bolo De Rolo (نوعی کیک کره ای که از آرد، تخم مرغ، کره و شکر درست می شود. این خمیر با لایه نازکی از Guavas آب شده که نوعی مارمالاد است که به جای مارمالاد بِه استفاده می شود، نام برزیلی آن Goiabada می باشد)، Cocada (نارگیل شیرین)، Beijinhos (ترافل نارگیل و گل میخک) و Romeu Jülieta (پنیر با Goiabada) دارد. بادام زمینی برای تهیه Paçoca، Rapadura و Pé-De-Moleque استفاده می شود. میوه های محلی هم عبارتند از Açaí ، Cupuaçu، انبه، پاپایا، کاکائو، بادام هندی، Guava، پرتغال، لیمو ترش، قارچ، میوه گل ساعتی (میوه بسیار آرام بخش بوده و سایز کوچکی دارد، پوستی سفت و بفنش و یا زرد دارد)، آناناس و Hog Plum میوه هایی هستند که تبدیل به آبمیوه می شوند و برای درست کردن شکلات، بستنی یخی و بستنی استفاده می شوند. ورزش محبوب ترین ورزش در برزیل، فوتبال است. تیم ملی برزیل در رتبه بندی جهانی FIFA در بین بهترین های دنیا قرار دارد و پنج بار قهرمانی جام جهانی را به دست آورده است. والیبال، بسکتبال، مسابقات اتومبیل رانی و هنرهای رزمی نیز مخاطبان زیادی را برای خود دست و پا کرده است. برای مثال، تیم ملی والیبال مردان برزیل در حال حاضر دارای عنوان های دوم لیگ جهانی، جام بزرگ والیبال قهرمانان جهان، والیبال قهرمانی جهان و جام جهانی است. در مسابقات اتومبيل، سه راننده برزيل هشت بار قهرمانی، مسابقات فرمول يك را به دست آوردند. برخي از تغييراتی که در ورزش ها شکل گرفته است، منشاء آن در برزيل است: فوتبال ساحلي، فوتسال (فوتبال داخل سالن) و فوتوالی (همان والیبال ولی فقط با پا) در برزيل، همگی از مشتقات فوتبال هستند. در هنرهای رزمی، برزیلی ها Capoeira، Vale tudo و جیو جیتسو برزیلی را ایجاد کردند. اطلاعات کلی: نام رسمی: جمهوری فدارتیو برزیل پایتخت: برازیلیا بزرگترین شهر: سائوپائولو تعداد ایالت ها: 26 مناطق فدرال: یک منطقه فدرال دولت : جمهوری فدرال سال اعلام جمهوری: 7 سپتامبر 1822 سال رسیدن به جمهوری: 15 نوامبر 1889 رئیس جمهور: میشل تمر (تا ژانویه 2019) نام سرود ملی: سرود ملی برزیل شعار ملی: نظم و پیشرفت

آفریقای جنوبی، به طور رسمی جمهوری آفریقای جنوبی، جنوبی ترین کشور در قاره آفریقا است. این منطقه از جنوب توسط 2.798 کیلومتر خط ساحلی جنوب قاره آفریقا در امتداد آتلانتیک جنوبی و اقیانوس هند گسترش یافته است؛ در شمال با کشورهای نامیبیا، بوتسوانا و زیمباوه ؛ در شرق و شمال شرق با کشورهای موزامبیک و سوازیلند (اسواتینی) همسایه است؛ و با کشور لسوتو، تنها مرز مشترک با این کشور را دارد. آفریقای جنوبی بزرگترین کشور در جنوب آفریقا و 25 کشور جهان از لحاظ مساحت زمین است و با داشتن 56 میلیون نفر جمعیت، 24امین کشور پرجمعیت جهان است. این کشور جنوبی ترین کشور در سرزمین اصلی دنیای قدیم یا نیمکره شرقی است. حدود 80 درصد آفریقای جنوبی از دودمان آفریقای سیاه یا زیر صحرایی هستند که به چندین قبیله مختلف تقسیم شده اند و هر کدام آفریقایی را با لهجه های مختلف صحبت می کنند. تنها 9 تا از این قبایل به رسمیت شناخته شده اند. جمعیت باقیمانده شامل بزرگترین جوامع آفریقایی است که از اروپایی ها (سفید)، آسیایی ها (هند) و چند نژادی (رنگی) تشکیل شده است. آفریقای جنوبی جامعه ی چند ملیتی است که طیف وسیعی از فرهنگ ها، زبان ها و ادیان را شامل می شود. در قانون اساسی این کشور، 11 زبان رسمی آورده شده است، که از این لحاظ چهارمین کشور در جهان است. دو زبان از زبان اروپایی هستند: آفریکانس (Afrikaans) از هلندی ریشه گرفته و به عنوان اولین زبان اکثر سفید پوست ها و رنگین پوست های آفریقای جنوبی می باشد؛ زبان انگلیسی، نشان دهنده میراث استعمار بریتانیا است و معمولا در زندگی عمومی و تجاری مورد استفاده قرار می گیرد، هرچند که به عنوان یک زبان اول گفتاری، در چهارمین رتبه قرار دارد. این کشور یکی از معدود کشورهایی است که در آفریقا هیچ کودتایی نداشته است و انتخابات منظم در حدود یک قرن برگزار شده است. با این حال، اکثریت قریب سیاه آفریقای جنوبی تا سال 1994 حق رای دادن، نداشتند. در طول قرن بیستم، اکثریت سیاه ها در تلاش بودند تا حقوق خود را از حاکمان سفید پوست آفریقای جنوبی به دست آورند؛ این مبارزه نقش مهمی در تاریخ و سیاست اخیر این کشور ایفا کرد. حزب ملی آپارتاید را در سال 1948 قانون جدایی نژادی قبلی را به صورت رسمی اعمال کرد. پس از یک مبارزه طولانی و گاها خشونت آمیز توسط کنگره ملی آفریقا و دیگر فعالان ضد آپارتاید در داخل و خارج کشور، لغو قوانین تبعیض آمیز در سال 1990 آغاز شد. از سال 1994، تمام گروه های قومی و زبانی نماینده سیاسی در دموکراسی کشور داشته اند که شامل جمهوری پارلمانی و نه استان است. آفریقای جنوبی اغلب به عنوان «ملت رنگین کمان» شناخته می شود که به، توصیف تنوع چند فرهنگی کشور، به ویژه پس از آپارتاید اشاره می شود. بانک جهانی، آفریقای جنوبی را به عنوان یک اقتصاد با درآمد متوسط رو به بالا و یک کشور تازه صنعتی طبقه بندی می کند. اقتصاد آن دومین در قاره آفریقا است و 34امین در جهان است. از لحاظ برابری قدرت خرید، آفریقای جنوبی دارای هفتمین درآمد سرانه در آفریقا است. با این حال، فقر و نابرابری همچنان گسترده است، در حدود یک چهارم جمعیت بیکار هستند و با کمتر از 1.25$ در روز زندگی می کنند. با این وجود، آفریقای جنوبی به عنوان قدرت میانجی در امور بین الملل شناخته شده است و نفوذ قابل توجه خود را در منطقه حفظ کرده است. جغرافیا آفریقای جنوبی در جنوبی ترین منطقه آفریقا واقع شده است و خط ساحلی طولانی دارد که به بیش از 3000 کیلومتر و دو اقیانوس (اقیانوس اطلس و هند) گسترش می یابد. طبق آمار سالانه سازمان ملل متحد، آفریقای جنوبی با بیش از 1،219،912 کیلومتر مربع، 25 کشور بزرگ جهان است. یعنی هم اندازه کلمبیا، دو برابر اندازه فرانسه، سه برابر ژاپن، چهار برابر اندازه ایتالیا و پنج برابر اندازه انگلیس است. این کشور بیش از 290 پارک حفاظت شده دارد و خانه بیش از 300 گونه پستاندار، حدود 860 گونه پرنده و 8000 گونه گیاهی است. حرکت ماهی های ساردین به صورت دسته جمعی در ماه های می تا جولای، بزرگترین مهاجرت دسته جمعی در سیاره زمین است که، خود آن به هشت زیست بوم تقسیم می شود. این کشور به عنوان مهد بشریت محسوب می شود و 40 درصد از کل نژادهای انسانی بر روی زمین را در خود دارد. زمین ویژگی های فیزیکی زمین های آفریقای جنوبی، شامل bushveld (زمین های جنگلی نیمه گرمسیری)، چمنزارها، جنگل ها، بیابان ها و کوهستان های با عظمت، تا به ساحل های دست نخورده و تالاب های ساحلی می باشد. آفریقای جنوبی، دارای مرز مشترک با نامیبیا، بوتسوانا، زیمبابوه، موزامبیک و سوازیلند است، در حالی که سرزمین کوهستانی لسوتو در جنوب شرقی آفریقای جنوبی، تنها مرزی که دارد فقط با آفریقای جنوبی است و به هیچ دریایی راه ندارد. جزایر پرنس ادوارد و ماریون، که توسط آفریقای جنوبی در سال 1947 به آن افزوده شده، در حدود 1.920 کیلومتری جنوب شرقی کیپ تاون قرار دارند. اقیانوس ها و خط ساحلی جریان های آب گرم حوالی موزامبیک – اِگالِس که در سواحل شرقی و جنوبی تا دماغه اِگالِس در جریان است، در حالی که جریان سرد Benguela به سمت شمال در امتداد سواحل غربی تا جنوب آنگولا در جریان است. کنتراست دما بین این دو جریان تا حدودی منجر به تفاوت معنی داری در آب و هوا و پوشش گیاهی و همچنین تفاوت های موجود در زندگی دریایی می شود. با توجه به آبهای سرد ساحل غربی که بسیار زیادتر از اکسیژن، نیترات، فسفات و پلانکتون نسبت به سواحل شرقی است، صنعت ماهیگیری آفریقای جنوبی در ساحل غربی بسیار رونق دارد. خلیج Saldanha در ساحل غربی تنها بندر طبیعی ایده آل است. رودخانه ها و دریاچه ها هیچ یک از رودخانه های آفریقای جنوبی، رودخانه های تجاری قابل کشتیرانی نیستند چرا که بندرها به خاطر سدهای مرجانی که راه ورودی را مسدود می کنند، بیشتر سال مورد استفاده قرار نمی گیرند. آفریقای جنوبی دارای دریاچه های قابل توجه طبیعی نیست. دریاچه های مصنوعی، عمدتا برای آبیاری محصول استفاده می شود. رودخانه Orange بزرگترین رودخانه آفریقای جنوبی است. در کوه های دراکنزبرگ، از ارتفاعات لسوتو عبور می کند و قبل از اینکه به اقیانوس اطلس برسد، به رودخانه Caledon که در بین کیپ شرقی و ایالت آزاد است، ملحق می شود و تشکیل یک مرز آبی با نامیبیا را می دهد. دیگر رودخانه های عمده عبارتند از Vaal، Breede، Komati، Lepelle (قبلا Olifants)، Tugela، Umzimvubu، Limpopo و Molopo. آب و هوا یک مکان نیمه گرمسیری، که سبب دارا بودن آب و هوای گرم آن، به خاطر اقیانوسی است که از سه طرف کشور را احاطه کرده است و ارتفاعات داخلی که جلوی خروج هوای گرمسیری را از کشور نمی دهد. آفریقای جنوبی یک کشور نسبتا خشک است و بارش سالانه آن حدود 464 میلیمتر است. در حالی که در دماغه غربی کشور بیشترین میزان بارندگی را در زمستان دارد، بقیه کشور به طور کلی یک منطقه بارندگی – تابستان است. درجه حرارت در آفریقای جنوبی پایین تر از سایر کشورها در عرض جغرافیایی مشابه است که عمدتا به دلیل افزایش ارتفاع بالاتر از سطح دریا می باشد. در فلات داخلی، ارتفاعات – ژوهانسبورگ در ارتفاع 1.694 متری قرار دارد – دمای هوا را به طور متوسط در تابستان 30 درجه سانتی گراد است. در فصل زمستان، به همین دلیل، دمای شبانه در بعضی از نقاط به نقطه انجماد می رسد یا در بعضی از نقاط، پایین تر می رود. مناطق ساحلی آفریقای جنوبی در فصل زمستان نسبتا گرم هستند. تضاد قابل توجهی بین درجه حرارت در شرق و غرب ساحل وجود دارد، که مدیون جریان آب گرم Agulhas و جریان آب سرد Benguela است که در خط ساحلی در حال رفت و برگشت می باشد. تور آفریقای جنوبی، به دلیل شرایط مختلف اقلیمی منطقه ای و حیات وحش، در تمام طول سال قابل گردش است. در ماه های تابستان بین نوامبر و فوریه (اوایل آبان تا اوایل اسفند)، کیپ آب و هوای گرم و زیبا دارد، در حالی که در مناطق شمالی هوا بارانی است اما بهترین زمان برای دیدن مهاجرت دسته جمعی پرنده ها می باشد. در حالی که ماه های زمستان سردتر از ماه می تا سپتامبر (اوایل اردیبهشت تا اوایل مهر) شرایط فوق العاده ای را برای مشاهده Big Game آفریقا (مسابقه شکار) فراهم می کند. فرهنگ فرهنگ آفریقای جنوبی برای تنوع قومی و فرهنگی آن شناخته شده است. اکثریت آفریقای جنوبی هنوز شمار قابل توجهی از ساکنان روستایی را به خود اختصاص داده است که عمدتا فقیر زندگی می کنند. با این حال، هنوز هم افرادی هستند که این سنت های فرهنگی آفریقایی را زنده نگه دارند. هرچه شهرنشینی و گرایش به فرهنگ غربی – اروپایی در حال افزایش بود، جنبه های فرهنگ سنتی رو به زوال می رود. شهروندان آفریقای جنوبی معمولا علاوه بر زبان مادری خود، انگلیسی یا آفریکانس صحبت می کنند. عده ای بسیار کم هنوز هم به زبان Khoisan صحبت می کنند، اما این زبان جزء 11 زبان رسمی آفریقای جنوبی نیست، ولی به عنوان یکی از 8 زبان رسمی شناخته شده آفریقایی می باشد. بعضی از زبان هایی که از خانواده زبان Khoisan می باشند در حال فراموشی می باشند که هیچ مقام و موقعیت رسمی ندارند؛ با این حال، برخی از گروه ها در آفریقای جنوبی تلاش می کنند تا استفاده و احیای این زبان ها را ترویج دهند. اعضای طبقه متوسط که عمدتا سفید هستند، اما تعدادی از رنگین پوست ها، سیاه پوست ها هستند که در این طبقه قرار دارند و سبک زندگی شبیه به بسیاری از افراد در کشورهای اروپای غربی، آمریکای شمالی و استرالیا دارند. هندیان آفریقای جنوبی، میراث فرهنگی، زبان ها و باورهای مذهبی خود را حفظ می کنند و حتی بسیاری از آنها مسیحی، هندو و یا مسلمان هستند و انگلیسی حرف می زنند، و زبان های هندی مثل Hindi، Telugu، Tamil یا Gujarati را به عنوان زبان دوم مورد استفاده قرار می دهند. موج پسا-آپارتایدی مهاجرت جنوب آسیا (از جمله پاکستان) نیز بر فرهنگ هندی آفریقای جنوبی تاثیر گذاشته است. آشپزی غذاهای آفریقای جنوبی به شدت مبتنی بر گوشت است و به زبان آفریکانس باربیکیو، braai نامیده می شود که یک رسم اجتماعی در آفریقای جنوبی است. انواع مختلف از باربیکیو داریم، braai شامل boerewors (نوعی سوسیس آفریقایی) یا سوسیس ادویه دار، ذرت یا Mielie Meel (فرنی که از آرد ذرت تهیه می شود) که اغلب به عنوان فرنی می باشد، یا ارزن مرواریدی، عناصر اصلی غذای یک سیاه آفریقای جنوبی می باشد. شیرینی ای مانند koeksisters و دسری مانند melktert (تارت شیری) هم که بسیار محبوب است. غذاهای هندی مانند کاری نیز محبوب است، به ویژه در دوربان که جمعیت بزرگی از هندوستان در این شهر ساکن هستند. یکی دیگر از غذاهای محلی هندی در دوربان، «bunny» یا «bunny chow» است که یک کیک تو خالی و نان سفیدی است که داخل آن با کاری پر شده است. جامعه پرتغالی هم نماد خودش را دارد، علامت پرتغالی های آفریقایی هم peri-peri chicken است، که واقعا خاص و محبوب است. رستوران زنجیره ای پرتغالی – آفریقای جنوبی Nando، در حال حاضر دارای شعبه هایی در انگلیس، ایالات متحده، کانادا، استرالیا، ایرلند، نیوزیلند، مالزی، کنیا و امارات متحده عربی است. آژانس مسافرتی سام سیر، با داشتن تجربه و کادری حرفه ای در این مسیر و توانایی گرفتن بلیط هواپیما به صورت چارتر در این مسیر و برگزاری موفقیت آمیز تورهای آفریقای جنوبی، به یکی از مطرح ترین و معتبرترین آژانس ها در زمینه تور آفریقای جنوبی تبدیل شده است و سالانه با اجرای تور آفریقای جنوبی چه به صورت انفرادی و چه به صورت گروهی در فصل تابستان و تعطیلات عید نوروز به یکی از آژانس های قدرتمند در این مسیر تبدیل شده است. اطلاعات کلی: نام رسمی: جمهوری آفریقای جنوبی پایتخت اجرایی و اداری: پرتوریا پایتخت قضایی: بلومفونتین پایتخت قانون گذاری: کیپ تاون بزرگترین شهر: ژوهانسبورگ تقسیمات کشوری: 9 استان که به 52 بخش تقسیم می شود؛ که ۶ تای آن*ها شهرداری کلان*شهرها و ۴۶ تای آن*ها شهرداری بخش*ها هستند. ۴۶ بخش*داری خود به ۲۳۱ شهرداری تقسیم می*شوند. بخش*داری*ها همچنین شامل ۲۰ بخش مدیریتی (که اغلب منطقه حفاظت*شده هستند) هستند که مستقیماً توسط بخش*داری*ها اداره می*شوند. ۶ شهرداری کلان*شهر اعمال بخش*ها و شهرداری*های محلی را انجام می*دهند. دولت : جمهوری پارلمانی سال استقلال از بریتانیا: 3 می 1910 سال تاسیس جمهوری: 31 می 1961 رئیس جمهور: سیریل راماپوسا (2017) نام سرود ملی: سرود ملی آفریقای جنوبی شعار ملی: اتحاد در تنوع جمعیت: 57.725.600 مساحت: 1.221.037 کیلومتر مربع واحد پول: راند (ZAR) زبان رسمی: آفریکانس، انگلیسی به علاوه ۹ زبان آفریقایی منطقه زمانی: UTC+2 (SAST) اختلاف ساعت با ایران: 2 ساعت و 30 دقیقه عقب تر پیش شماره: 27+ دامنه اینترنتی: .za قومیت ها: 80.2% سیاهپوست، 8.8% رنگین پوست، 8.4% سفیدپوست، 2.5% آسیایی دین: مسیحیت 75.5%، اسلام 1.4%، هندوئیسم 1.4%، یهودی 0.2%، بی دین 11.7%، نا معلوم 9.4%، غیر مسیحی 0.5% القاب: سرزمین الماس، ملت رنگین کمان، ابر قدرت سافاری ها، سرزمین آبهای خروشان نیاز به ویزا: دارد؛ برای اطلاعات بیشتر اینجا کلیک کنید. جاذبه های گردشگری و تاریخی: پارك جنگلي PILANSBURG، مجموعه زیبای مونته کزینو ژوهانسبورگ، جزیره فوکای دریایی، دماغه امید نیک، مستعمره پنگوئن ها و ...

کلیشه های زیادی در مورد کانادا و کانادایی ها وجود دارد که سایر ملیت ها را به اشتباه می اندازد. اما وقتی که کشور نام مستعار سرزمین بزرگ سفید شمالی را دریافت کرد، مردم حقیقت را گفتند. اینجا ما به شما می گوییم که چرا لقب کانادا سرزمین بزرگ سفید شمالی است. تجزیه و تحلیل عمومی اگرچه که کسی نمی داند، چه کسی برای بار اول از عبارت «سرزمین بزرگ سفید شمالی» در رابطه با کانادا استفاده کرد، اما این نام مستعار برای چندین دهه استفاده شده است. تجزیه و تحلیل کلی این است که کانادا «بزرگ / عالی –Great» است زیرا دومین کشور جهان است. «سفید» به دلیل پوشش گیاهی وسیع یخ زده (تندرا) قطب شمال و برف در داخل کشور است. در نهایت، سرزمین کانادا در «شمال» ایالات متحده است. از این رو، سرزمین بزرگ سفید شمالی متولد شد. Great – عالی / بزرگ کانادا بسیار بزرگ است، زیرا تنها کشور بزرگتر از آن در جهان، روسیه است. مساحت آن حدود 10 میلیون کیلومتر مربع (3.9 میلیون مایل مربع) است. اما در کشوری به این بزرگی، باور نکردنی است که تقریبا 80 درصد از جمعیت کانادا در 150 کیلومتری (93 مایل) مرز کانادا و ایالات متحده زندگی می کنند، مشخصا، بخش وسیعی از کشور غیر مسکونی است. کانادا با عنوان «بزرگ» خود نیز دارای طولانی ترین خط ساحلی در جهان است. کانادا، واقعا در بسیاری از موارد «بزرگ و عالی» است، به خصوص در بخش مهاجرت و پذیرش ویزای کانادا. سـفیــد زندگی واقعی در سرزمین بزرگ سفید شمالی – که به عنوان مجمع الجزایر قطبی کانادا شناخته می شود، تقریبا 1.5 میلیون کیلومتر مربع (580،000 مایل مربع) است. جمعیت کل این منطقه تنها 14.000 نفر است؛ که به این معنی است ، چه بازدید کننده باشید و چه ساکن کانادا به طور یکسانی شما، مناطق کشف نشده و بکر پیدا خواهید کرد. به عنوان مثال، پارک ملی Quttinirpaaq در Nunavut تنها 17 بازدید کننده در سال 2016 داشت. اما این تنها منطقه در کانادا نیست که سفید رنگ است. در واقع، بسیاری از نقاط کانادا بارش برف را برای پنج تا شش ماه سال خواهند داشت. پس بله، واقعا یک کشور بزرگ و سفید در شمال ایالات متحده است. اما در کنار پوشش گیاهی یخ زده قطب شمال، کانادا نیز با کوه های ناهموار و پوشیده از برف و جنگل های قطبی شمالی پر شده است. شمــال توضیح "شمال" بسیار ساده است. کانادا و ایالات متحده دو کشور بزرگ هستند که آمریکای شمالی را تشکیل می دهند، و کانادا هم دورترین کشور، آمریکای شمالی است. کانادا هم به عنوان «همسایه شمالی» آمریکا شناخته شده است.