مقایسه مسی و نیمار به بهانه غیبت

[smartenglish]

آی اسپورت- سه شنبه برای هفتمین بازی از 10 بازی کمپین انتخابی جام جهانی آرژانتین به مصاف پاراگوئه می رود و لیونل مسی مصدوم است. نیمار هم چهارمین بار محروم است و در سفر برزیل به ونزوئلا به همراه تیم نخواهد بود.

آمار نشان می دهد که در غیاب آن ها چه شده است. آرژانتین همه 3 بازی بدون مسی را برده. در 6 بازی دیگر که او بوده این تیم تنها یک برد کسب کرده، 4 بار مساوی کرده و یک بار باخته است. درباره نیمار اما رکورد برزیل با او 4 برد و 2 مساوی است. بدون او اما آن ها یک بار برده اند، یک بار مساوی کرده اند و یک بار هم باخته اند.

سال گذشته در شیلی اما بعد از این که نیمار به خاطر رفتار بد از تورنمنت کنار گذشته شد، برزیل در یک چهارم نهایی حذف شد. او البته تمرکزش را روی المپیک گذاشته بود و به امریکا سفر نکرد و برزیل از مرحله گروهی بیشتر پیشروی نکرد.

همیشه جای بازیکنان با کالیبر فوق العاده خالی خواهد بود. اما جای کدام بازیکن بیشتر از همه خالی بود؟ یک شانس فوق العاده برای امتحان کردن این موضوع وجود دارد، برزیل باید با حریفی بازی کند که اخیرا با آرژانتین بازی کرده است. تنها یک ماه پیش، ادگاردو بائوزا و تیمش در مریدا 2 بر صفر عقب بودند و توانستند بازی را به تساوی 2 – 2 برسانند. آیا برزیل در بازی با این تیم بهتر عمل خواهد کرد؟

سخت است که تصور کنیم برزیل بدتر عمل کند. آرژانتین در سال های اخیر به اندازه کافی دوران سخت داشته است و توانسته حتی بدون مسی هم به شرایط مناسب برسد. شاید بتوان گفت که حتی بدون او انگیزه آرژانتینی ها برای برد بیشتر می شود.

بائوزا گفت در بازی با پرو آرژانتین در نیمه دوم کنترل توپ را در اختیار دشات. او گفته بعد از چند حرکت در صحنه هایی آن ها از حریف پیش بودند، اما نمی توانستند برتری شان را کنترل کنند و این دغدغه شان است چون برای این کار بازیکنان مناسب را دارند.

اما مشکل چیست؟ آرژانتین با سیستم 1-3-2-4 بازی می کند و دو هافبک میانی به سختی می توانند با 3 بازیکن مقابلشان ارتباط داشته باشند. در نتیجه همه استعدادهای تهاجمی تلف می شوند. سرخیو آگوئرو در پست پشن مهاجم پشت سر ایگواین و دیبالا کاملا بی تاثیر است. در 20 دقیقه آخر بازی که اور بانگا به زمین آمد اوضاع کمی بهتر شد. وقتی مسی در زمین نباشد او مطمئنا باید زودتر در زمین قرار گیرد. مخصوصا که بخش دفاعی بازی آرژانتین متزلزل نشان داده و در بازی با ونزوئلا هم نزدیک بود کار برایشان سخت شود. رامیرو فونس موری و نیکولا اوتامندی دفاع میانی های قابل اعتمادی نیستند و هر دویشان هم کارت های زیادی دریافت کرده اند. حتی برای بازی مقابل بولیوی هم هر دوی آن ها محروم بودند. به نظر برای بازی مقابل پاراگوئه دمیکلیس بازی خواهد کرد. این نشان می دهد که آرژانتین در پست دفاع میانی چقدر مشکلات دارد. دمیکلیس نزدیک به 36 سال سن دارد و چندی قبل تلاش کرد از تیم ملی بازنشسته شود. اما باز هم دعوت شد. در کنار او هم احتمالا متیو موساچو از ویارئال بازی خواهد کرد.

ماه گذشته اوتامندی و فونس موری 90 دقیقه کار سخت مقابل سالومون روندون و جوزف مارتینس، بازیکنان ونزوئلا داشتند. قدرت روندون و سرعت مارتینز برای آن ها مشکلاتی هم ایجاد کرد. برزیل باید مطمئنا برای آن ها آماده تر باشد. البته زردها در دفاع عمق بیشتری دارند و مارکینوش سرعتی را دارند. او مطمئنا کاپیتان آینده تیمش خواهد بود. در کنار او هم میراندا قرار دارد و تیاگو سیلوا هم ذخیره شان است.

با آمدن تیته، سرمربی جدید، آن ها حتی روش بازی جدید و جذابی هم دارند که در میانه میدان فشرده هستند و پاسکاری های زیادی می کنند و همچنین بعد از 3 برد پیاپی انگیزه شان هم بهتر شده است.

آن ها همچنین می توانند روی جایگزین سطح بالای ستاره شان هم حساب کنند. کوتینیو که بزرگترین مشکلش هم پست بودن با نیمار است. تیته تائید کرده که کوتینیو باید برای پست سمت راست با ویلیان رقابت کند و برای بازی مقابل بولیوی ستاره لیورپول رقابت را برده بود. در آن بازی او بازی کرد، گل زد و عملکرد خوبی هم داشت. غیبت نیمار حالا به کوتینیو اجازه می دهد دوباره در سمت چپ بازی کند. درست است که او قبلا هم در این پست فرصت هایی داشته است. اما در آن زمان خودش متقاعد کننده بازی نمی کرده است. در کوپا سنتناریو برای مثال او در بازی با هائیتی بازی کرد و خوب بود، اما مقابل اکوادور و پرو درخششی نداشت.

آیا حالا می تواند بهتر کار کند؟ او یک مربی دارد که همه تلاشش را می کند تا اعتماد به نفس را به او بازگرداند. این بازی برای کوتینیو بازی بزرگی است. برای تیته هم بازی مهمی است. او می خواهد ببیند تیمش در غیبت نیمار در فاز هجومی چطور عمل می کند.