شعری درباره زندگی زناشوئی از باب طنز

[h.mallaki67]

شعری درباره زندگی زناشوئی از باب طنز

بر وزن گلستان سعدی:

"منت خدای را عز و جل که......."

لذت زن را قندو عسل كه ازدواجش موجب محنت است وبه طلاق اندرش مزيد رحمت.

هر لنگه كفشي كه بر سر ما ميخورد مضر حيات است وچون مكرر موجب ممات.

پس درهر لنگه كفش دو ضربت موجود و برهر ضربت آخي واجب .

مرد همان به كه بوقت نزاع، عذر به درگاه نساء آورد

ورنه زنش ازاثر لنگه كفش حال دلش خوب به جا آورد

ضربت لنگه كفش لاحسابش هم از راه رسيده،وجيب شوهر بدبخت را به قيچي خياطي درآورده وحقوق يكماهه او را به بهانه جوئي بخورد.

شوهر و نوكر و كلفت همگي دركارند

تا تو پول بدست آوري وماشين بخري

شوهرت با كت وشلوار پراز وصله بود

شرط انصاف نباشد كه تو مانتو بخري.