دانلود رمان گردون نودهشتیا

**سهند 18** · 25 تیر، ۱۳۹۷

همه به صفهاي افقي ايستاده بودند و سرگروهها، در صدر آنها قرار داشتند .آنها زره به تن نکرده بودند و تنها نيزه به دست مانند مجسمههاي بيحرکت ايستاده بودند .سروش از ميان آنها ميگذشت و به هريک نگاه ميکرد .گاهي نيز با ضربهاي به شانهشان، آنان را وادار به راست ايستادن ميکرد .در نهايت که سرکشي تمام شد، گفت: – خب سربازان دلير !ميخواهم هرکدام از شما به ترتيب نام و سن خود را بازگوييد؛ چراکه من هريک را بايد بشناسم .البته انتظار نداشته باشيد که نام همهتان را به خاطر بسپارم . همهي افراد به خنده افتادند و شانههايشان لرزيد .خود سروش قهقههاي کوتاه سر داد و ناگاه خندهاش را فرو خورد و فرياد زد: – بس است؛ تمامش کنيد !هي تو !نامت چيست؟ – من؟ – آري تو .چرا در تفکراتت به سر ميبري؟ گفتن اين جمله آدرين را به شش سال قبل برد که در اردوگاه نامش را پرسيدند و آدرين از شوق زياد زبانش بند آمد و فرمانده سرش فرياد کشيد .نميدانست چقدر گذشته بود که با صداي هادريان به خود آمد و سعي کرد نام افراد گروهش را به خاطر بسپارد: – ايرج .سي ساله از اهالي خراسان . – پارسا .بيست و سه ساله .اهل صد دروازه . – سپهر .بيست و چهار ساله از اهالي صد دروازه پژمان .بيست و چهار ساله از اهالي صد دروازه . – آژمان .بيست و هفت ساله از اهالي صد دروازه . سروش با تعجب پرسيد: – برادريد؟ و آنها با هم گفتند: – آري . سروش خندهاش را در لبخندي خلاصه کرد و به آنتوني چشم دوخت تا ادامه دهد: – بهراد .بيست ساله .اهل خراسان . و آدرين نفر بعد از او بود: – کيانمهر .بيست ساله از اهالي خراسان . – کارن .شانزده ساله از اهالي صد دروازه افراد گروههاي ديگر گردن کشيدند تا آن پسر جوان را ببينند و حتماً هم مشتاق بودند تا بدانند که اين نوجوان چگونه به آنجا آمده است؛ اما با تشر سروش بر جاي خود ايستادند .نفر بعدي خود را معرفي کرد: – برديا .بيست و هفت ساله از اهالي پارس