25 فروردین روز بزرگداشت عطار گرامی باد

[farhangiran 2]

عطار نیشابوری از شاعران بزرگ قرن ششم هجری است . او علاوه بر شعر در عرفان نیز دستی توانا و داشت و از بزرگترین عارفان زمان خود نیز به حساب می امد . از آثار عطار میتوان به منطق الطیر یا مقامات الطیور اشاره کرد که خود نوعی شرح بر عرفان است . این کتاب شرح پرندگانی است که برای دیدن سیمرغ پرنده افسانه ای راهی کوه قاف میشوند و در آخر تنها سی مرغ میتوانند به مقصد برسند که سیمرغ خود آن ها هستند . این کتاب که قالبی نمادین دارد در ان به خوبی عرفان و عشق به خداوند توصیف شده است . هفت شهر عشق عطار که طلب ، عشق ، معرفت ، استغنا ، توحید ، حیرت و در آخر فقر و فنا هست در این کتاب امده و به خوبی توصیف شده است و در جاهای مختلف عطار فرق بین عاشق واقعی که خود را فدای معشوق میکند با دیگر مدعیان را بیان کرده است .

از دیگر آثار عطار میتوان به الهی نامه ، مصیبت نامه ، مختار نامه ، جمجمه نامه و ... به شعر و تذکره الاولیا به نثر اشاره کرد .کتاب های مختلف عطار را میتوانید از بخش دانلود کتاب همین سایت دانلود کنید.

http://www.farhangirani.ir/?cat=mc964c

چند بیت از شعر معروف پروانه ی بی پروای عطار را میخوانیم :

یک شبی پروانگان جمع آمدند

در مضیفی طالب شمع آمدند

جمله می گفتند: " می باید یکی

کاو خبر آرد ز مطلوب اندکی

شد یکی پروانه تا قصری ز دور

در فضای قصر جست از شمع نور

باز گشت و دفتر خود باز کرد

وصف او بر قدر فهم آغاز کرد

ناقدی کاو داشت در مجمع مهی

گفت: " او را نیست از شمع آگهی"

شد یکی دیگر گذشت از نور در

خویش را بر شمع زد از دور در

پرزنان در پرتو مطلوب شد

شمع غالب گشت و او مغلوب شد

بازگشت او نیز و مشتی راز گفت

از وصال شمع شرحی باز گفت

ناقدش گفت: " این نشان نیست ای عزیز

همچو آن یک کی نشان داری تو نیز؟"

دیگری برخاست می شد مست مست

پای کوبان بر سر آتش نشست

دست در کش کرد با آتش به هم

خویشتن گم کرد با او خوش به هم

چون گرفت آتش ز سر تا پای او

سرخ شد چون آتشی اعضای او

ناقد ایشان چو دید او را ز دور

شمع با خود کرده هم رنگش ز نور،

گفت: " این پروانه در کار است و بس

کس چه داند؟ این خبردار است و بس"

آن که شد هم بی خبر هم بی اثر

از میان جمله او دارد خبر

تا نگردی بی خیر از جسم و جان

کی خبر یابی زجانان یک زمان

مقبره او هم اکنون در نیشابور است

روحش شاد و یادش گرامی باد

منبع : فرهنگ ایران

http://www.farhangirani.ir/index.php?viewpost=mc354de99f