باغ اطلسی

[roya 1]

وقـتـی سـتـاره سـر زنـد از آسمـان شـب یـــاد تــو را بـه بـسـتـر مـهـتـاب مـی بــرم

آنـگـاه عـطـر خـاطره انـگـیـز عشـق را بـا خـود بـه بـاغ اطـلـسـی خـواب مـی بـرم

انـبـوه گـیـسـوان پـریشـان شـعـرمـن خـورشـیـد گـونـه هـای تـو را سـایـه مـی زنــد

وقـتـی مـرا به چـشـمـه ی خـورشیـد می بـری وقتی تو را به خلوت مهتاب می برم

می خـوانـم از نـگـاه تــو شـعـر بـهـار را در جـوشـش بـهـــاری آوای چـشـمـه سـار

رمــز زلال زمـزم غــم را زچشـم تــو بـا خـود بـه کشـف زمــزمـه ی آب می بــرم

وقتی کـه از سـکـوت تـو دلـگـیر می شـوم بـاز از صدای عشــق دلـم بـاز می شـود

آهنگ چشم های تـو را درسکوت خویش هر شب به رقص دلکش مضراب می برم

مـی گـویـم از حــرارت مـهـرت بـه آسـمـان با لـهـجـه ی محـلی خورشیدی خودش

خـورشـیـد را مـیـان زمـیـن وهـوای عشـق از رشـک روی ماه تـو در تاب می برم

می ســازم از سپـیده بـرایـت تـرانـه ای آن را مـیـان دفـتـــر شـب ثـبـت مـی کـنـم

وقـتی خـمـارمـسـتی چـشـم تـو می شـوم خـود را بـه بــزم شـعـر می ناب می برم

بـا ماهـتـاب یـاد تـو دارم نگـفـتـه هـا وقـتـی شـبِ خـیـال تـو را دوره می کـنـم

در آبگـیـر شـعر خـودم غــرق می شـوم تامـاه را بـه صفحـه ى مـرداب می بـرم

وقتی که چون مسافـری از راه می رسم ، دلْ خسته ، در نگـاه تـو اتـراق می کنم

آنگـاه عـطـر خـاطـره انـگـیز عشـق را بـا خــود بـه بـاغ اطـلسی خواب می بـرم