تقديم به خودم

[ircfc 285]

خنده ماسیده روی صورت من

زندگی مثل یک لجن زار است

دسـت و پـا می زدم فرو رفتم

آخــر قــصـه بــاز تـکـرار اسـت

پیش پای شما دلم می خواست

قـیــد ایـن روزگـار را بــزنــم

بـــروم لابـلای دفـتـر شـعـر

و خـودم را دو بـار تــا بـزنـم

طـبـق مـعـمـول یک نفر آمد

دست من را گرفت و خامم کرد

من که اهلی نبودم اما حیف

چشم های تو خوب رامم کرد

مثل یک جوجه اردک زشت از

سال های گذشـته غـم دارم

پـیش رویـم هـجـوم تـاریکی

نـور را من همیشه کـم دارم

راستگویی کـه از قـلـم افتاد

شعر دیگر دوای دردم نیست

تـوی ایـن روزگـار فـهــمـیـدم

اعتمادی به چشم ها هم نیست

گـفـتـه بـودم تـو آمـدی اما

هیچ چیزی عوض نشدانگار

اتــفــاقــا مـصــمـم کــردی

شک کنم من به عاشقی این بار

و همـیـن عادت از سرم برود

که شبـیـه جنازه ها باشـم

بـایـد از نـو بسازمت مـقـداد

یا بـه فـکـر مـغـازه ها بـاشـم