زیر باران نگاهت

[ircfc 285]

زیر باران نگاهت قدم می زدم؛ ناگاه آرزو کردم، آرزوی داشتن نداشته هایم

گفتم سری به دیار چشمانت بزنم و شمع نیمه سوخته وجودم را روشن کنم

و یا هم پروانه وار به دهکده آرزوها ، به دیار عاشقان دل به جاده داده برویم ،

دور این شمع می چرخیم و آرزوها با این سوختن به تصویر کشیده می شود .

من و تو با دلی سرشار از زیبایی و نگاهی پر از حرف های ناگفته راهی جاده ی بی بازگشت آرزوها می شویم .

من و تو با شوق از تاریکی وجودمان رها شدیم و من با خیال با تو بودن که همچون نفس است می آیم .

زیباترین آرزویم کنار تو بودن است

کنار آن نهر اساطیری زمان تو را به رقص عطر پونه میان نیزار

صداقت سوگند می دهم اگر بمانی و باشم دست در دست مهاجر زمان می دهیم

و به جزیره ای پا می گذاریم که مهتابش هر شب پلی به عرش خدا نهد

و ما کنار هم بربام آسمان رویم و ستاره های آرزو را بچینیم

حالا که به خودم آمدم، می بینم پروانه ی وجودم دیگر بالی ندارد

و تنها اشک شمع بر سر مزار آرزویم فرش چیده. :( :( :( :(