کتایون ریاحی در کنار قحطی*زدگان سومالی و کنیا (گزارش تصویری)

[mohammadrezaseven 0]

به نقل از ایسنا:

کتایون ریاحی، بازیگر سینما در یک اقدام بشر دوستانه به سومالی و کنیا سفر کرده است.

به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) کتایون ریاحی با هدف کمک به مردم سومالی، به شهر «گارسیا» در شصت کیلومتری مرز کنیا و سومالی سفر کرده است. در این سفر، غوغا بیات، عکاس، نیز وی را همراهی می*کند.

ریاحی در این سفر، ضمن اهدا کمک*های شخصی خود و بخشی از کمک های موسسه «مهرآفرین پناه عصر» به مردم سومالی، از یک کلاس درس، مکتب*خانه آموزش قرآن و کمپ نگهداری از قطحی زدگان در شهر گارسیا بازدید می*کند. ریاحی همچنین علاوه بر اهداء کمک*های نقدی، یک دستگاه تانکر آب را به صورت نمادین نصب و آبگیری کرد.

در ادامه این گزارش آمده است: ریاحی در یادداشتی کوتاه درباره این سفر نوشت: «روز اول مهرماه ۱۳۹۰ است؛ و من در شصت کیلومتری مرز کنیا و سومالی در شهر گارسیا خیابانی دیدم با انبوه آلونک و حجره*هایی که از نایلون و پلاستیک ساخته شده است! شهری و جایی که جای زندگی نیست و فقط آنهایی که توان بیشتری دارند و یا می*توانند از ورقه*های حلبی و قوطی*های خالی استفاده کنند به نفس*های شمرده و آرام خود رنگ می*دهند و زندگی می*کنند!

تکان دهنده*ترین نکته سفرم در این است که من کشوری دیدم فقیر که در اوج فقر و نداری، به خنده و نگاهی گرم، میزبانی و مهربانی می*کند؛ مردمی در حال اضمحلال، اما خوشرو و امیدوار. پس ما هم می*خندیم تا روشنای خنده*ها، تن نحیف و سوی این نگاه*ها را کم*رنگ و بی*اثر نکند.

خدایا؛ امید این مردم را ناامید مکن، خدایا این مردم را دریاب و عزیز بدار.»

×××

به گزارش ایسنا، همچنین ریاحی پس از سومالی به کنیا، یکی دیگر از کشور*های آفریقایی که با فقر دست و پنجه نرم می*کند، سفر کرده است. او در ادامه سفر بشر دوستانه*اش در یادداشت دیگری درباره کنیا نوشته است: «هم*اکنون من، کتایون ریاحی در کنیا هستم؛ برای کمک به قحطی زدگان سومالی که بعد از طی روزها، گاه هفته*ها راهپیمایی، گرسنه و تشنه خود را به کمپ «داداب» می رسانند، هر چند که تعدادی هرگز به مقصد نمی*رسند. (کمپ داداب بزرگترین کمپ پناهندگان است با حداقل امکانات برای بقا).»

وی در ادامه آورده است: «کنیا خود کشور فقیری است و شهر مرزی کوچک داداب که در فاصله کمی با کمپ داداب قرار دارد جزو فقیرترین شهرهای کنیاست، ولی با این وجود آنها میزبان پناهدگان و قحطی زدگان سومالیایی هستند، نکته تکان دهنده همین بود. آب، بزرگترین مشکل صحرای عظیم آفریقاست؛ چیزی که برای ما قابل درک نیست. یک جرعه آب می*تواند زندگی*ای را نجات دهد. من به شکرانه آبی که در سرزمین*مان ایران وجود دارد، تعدادی تانکر آب برای منطقه خریداری کردم که به کمک سه ایرانی فعال که «چرتی اکتز» را در آنجا فعال کرده*اند و صلیب سرخ توانستم، کمک*های خود و «مهرآفرین» را به دست مردم برسانم.

ریاحی در پایان می*نویسد:* «در یکی ار مکان*هایی که به خانه «ماما هانی» معروف است، بیشتر کودکانی که به هر دلیل خانواده خود را از دست داده*اند به اینجا آورده می*شوند. ماما هانی پیرزنی است که با کمک*های مردمی بیش از ۳۰۰ کودک و نوجوان را که برخی از آنان معلولند، نگهداری می*کند. بخشی از هدیه مادران و کودکان «مهرآفرین» در این خانه اهدا شد. کودکان اینجا، سومالیایی و کنیایی، مسلمان و مسیحی هستند. هر کس به این خانه درآمد، آبش دهید، نانش دهید و از ایمانش نپرسید.»

به گزارش ایسنا، طبق گزارش برنامه جهانی غذا، خشکسالی زندگی بیش از ۱۱٫۸ میلیون نفر را در منطقه شاخ آفریقا تحت تاثیر قرار داده و مثلثی از قحطی را در محل برخورد مرزهای اتیوپی، کنیا و سومالی ایجاد کرده است.

سومالی بیش از سایر کشورهای شاخ آفریقا از خشکسالی که به عنوان بدترین خشکسالی در ۶۰ سال اخیر در این منطقه توصیف می*شود، ضربه خورده است.

سازمان ملل متحد هشدار داده است که از هر ۱۰ هزار کودک کمتر از ۵ سال، روزانه بیش از سی کودک در مناطق قحطی زده سومالی جان خود را از دست می*دهند.

آگوستین ماهیگا، نماینده سازمان ملل در سومالی خطاب به شورای امنیت این سازمان در ۱۰ آگوست اعلام کرد: «این بدین معنی است که ۱۰ درصد از کودکان زیر ۵ سال در هر ۱۱ هفته جان خود را از دست می*دهند. این آمار و ارقام حقیقتا قلب انسان را به درد می*آورد.»

دولت سومالی از سال ۱۹۹۱ میلادی به دنبال سقوط حکومت زیاد باره، دیکتاتور سابق این کشور، فاقد یک دولت متمرکز و کارآمد بوده است.

http://funia.ir/wp-content/uploads/2011/09/kataion7-300x206.jpg (محدودیت در ارسال عکس مانع از زدن تصویر هفتم در تالار شد)

منبع