تیشتر (تیشتریه خدای باران )

[farhangiran 2]

یکی دیگر از خدایان ایران باستان تیشتریه ( باران ) است که بر خلاف وایو (باد) شخصیت دو گانه ای ندارد تیشتر به ماندد بقیه ایزدان نیروی نیکوکاری است که با اهریمن(اپوشه دیو خشکسالی ) که نماد تباهی و خشکسالی است به مبارزه بر می خیزد .تیشتر خاستگاه آبها و باران وباروری است.تیر ماه چهارمین ماه سال مختص تیشتر است.

میگویند که تیشتر در دهه اول تیر ماه به شکل نوجوانی به سن آرمانی ایرانیان یعنی پانزده سالگی در می آید و پس از آن در دهه دوم به شکل گاو و در دهه سوم تیر ماه به شکل اسبی در می آید .در روایتی تیشتر در آغاز آفرینش بین اشکال در آمد و باران را آفرید.بارانی که هر قطره ان به اندازه تشتی بودو اب به بلندای انسان زمین را فرا گرفت و خدای باد(وایو) آب ها را به کرانه های زمین راند و بدین ترتیب اولین دریا پدید آمد.در بعضی سرود ها که مختص تیشتر است سخن از نبرد او با دیو خشکسالی (اپوشه ) است بدین روایت تیشتر به هیات اسب زیبا و سفید با زینهای طلایی به دریا فرو می رود و در آنجا با اپوشه که به شکل اسبی سیاه رو در رو و سه شبانه روز می جنگد.اما اپوشه نیرومندتر است و تیشتر نزد اهورامزدا رفته و به او می نالد که من ضعیف هستم و این به دلیل آنست که مردم برای من قربانی نکرده و مرا سزاوار ستایش نمیدانند . پس اهورامزدا خود برای تیشتر قربانی میدهد و نیروی ده اسب و ده گاو،ده کوه و ده رود در تیشتر دمیده می شود و بار دیگر با اپوشه می جنگد.این بار تیشتر به دلیل قدرتی که از اهورا مزدا دریافت کرده است به نبرد با اپوشه میرود و پس از نبرد پیروز میشود و بار دیگر آب به رود ها و دریا ها و مزارع هفت اقلیم جاری میشود و مردم شادمان می گردند .

منبع : فرهنگ ایران

http://www.farhangirani.ir/index.php?viewpost=c2844bug475b